اهداف مبلغان در دهه محرم ؟

اهداف مبلغان در دهه محرم ؟

الهی نفس بده که نفس پای این علم زنم        تا فقط بهر حسین زهرا دم زنم

سرم به فدایت یا حسین آرزو دارم                 که در ره اهداف تو قدم و قلم زنم

گر چه از «جون» پسترم مولی مدد                تا سرنوشتم را در مکتبت رقم زنم

ضمن تسلیت شهادت سردار و سالار کربلا و هفتاد دو تن یاران پاکش و غم بی پایان اسارت اهلبیت به امام زمان (عجج) و تمام رهروان مکتب رشادت حسینی.

سوالات که در آخر این دهه ذهنم را مشغول داشته این است که :

ملغین گرام یعنی روحانیون محترم و مداحان خوش الحان حسینی، این دهه عزاداری حسینی را با چه اهداف آزادانه ی انسانی و ظلم ستیزی به پایان رساندند؟ از حق کدام مظلومی دفاع نمودند و ظلم کدام ظالمی را تقبیح کردند ؟ به کدام نیازی از نیازهای فرهنگی- دینی ای جوانان و جامعه پاسخ گفته و چه راهکارهای ارائه دادند؟

اصلا به حقوق تضییع شده ای محل تبلیغ شان آگاهی داشتند و پامال گران آن حقوق را شناسایی کرده بودند ؟ ...- (لطفا بقیه مطالب را با کلیک در ادامه مطلب مطالعه نمایید) ....

-------------------------------------------

آری در ایران هر ساله تعداد زیادی از طلاب روحانیون ذاخلی و خارجی را نهاد فرهنگی تبلیغی دینی وابسته به نظام «جمهوری اسلامی» همانند «جامعه المصطفی العالمیه» ، «سازمان تبلیغات اسلامی»، «دفترتبلیغلت اسلامی» ... با هزینه های بسیار نا متعادلی اعزام می نمایند.

هزینه تبلیغی نا متعادل به بدین معنی که مثلا در قسمت اعزام طلاب و روحانیون خارجی حاضر در ایران را که به کشورهای مختلف اعزام میشوند، هزینه های تبلیغی که به آنها داده میشود به گونه ای است که طبق اظهارات مستند برخی کشورهای فقیر، حتی کفاف مصارف رفت و برگشت شان را نمی کند؛ این وضعیت نسبت به طلاب و روحانیون خارجی ای است که در «جامعه المصطفی العالمیه» دارای پرونده جاری و پاسپورت با اقامه از آن نهاد را دارند  که مجوز خروج و مراجعت بوسیله همان نهاد برای شان از پلیس مهاجرت گرفته میشود و از مسیر زمینی رفت و آمد می نمایند، کفایت نمی کند؛ اما نسبت به آن تعداد بسیاری از طلاب و روحانیون خارجی که پاسپورت دارای اقامه از «جامعه المصطفی العالمیه» را ندارند به هیچ امکان وجه زمینه ی سفری تبلیغی به کشور متبوع شان را ندارند !!.

لذا این از دسته از «طلاب و روحانیون آزاد»؛«آزاد» یعنی که دارای پرونده جاری در «جامعه المصطفی العالمیه» نمی باشند و از مزایای بسیاری - از قبیل هزینه مسکن، شهریه کامل، یارانه و «بُن»های کمکی و عیدی های که از ناحیه رهبرِ جمهوری اسلامی ... – که از طریق «جامعه المصطفی العالمیه» به طلاب و روحانیون خارجی (غیرایرانی) تعلق می گیرد محرومند؛ طبعا از حقوق مدنی ای کمتری هم برخوردارند - چه بسا که از ناحیه برخی نهاد نظامی انتظامی ایران، بخاطر تحت پوشش نبودن شان در «جامعه المصطفی العالمیه» «متمرد» خوانده شده و مورد توهین و تهدید واقع میشوند که چرا از دستورات و فرمان «جامعه المصطفی العالمیه» تبعیت نمی کنند!!....

تعدار انبوهی از هیئت های عزاداری مهاجرین که در ایران وجود دارند از میان روحانیون با وسواس و میزیت های غیر فرهنگی ای از قبیل داشتن صدای خوش ، داشتن اقوام زیاد و هم منطقه ای بودن ...، برمیگیزنند، نیز همان سوال ها مطرح می باشد.

نا گفته هویداست که پاسخ سوالات، نسبت به نهادهای اعزام کننده نامبرده شده ای فوق الذکر و نامبرده نشده، مربوط این نوشته نمیشود؛ چون آنها اهداف تعریف شده ای سیاسی-فرهنگی تعریف شده ای آشکار و نهانی دارند ، بازخواست آن برای طلاب و روحانیون خارجی فضولی و چه بسا که جاسوسی محسوب شده و دارای پیامد است. منظور از سوالات مطرح شده ای فوق، عموم اعضای هیئات محترم و نفس طلاب ، روحانیون و مداحان عزیز می باشند که :

این دهه عزاداری حسینی را با چه اهداف آزادانه ی انسانی و ظلم ستیزی به پایان رساندند؟ از حق کدام مظلومی دفاع نمودند و ظلم کدام ظالمی را تقبیح نمودند ؟ به کدام نیازی از نیازهای فرهنگی- دینی ای جوانان و جامعه پاسخ گفته و چه راهکارهای ارائه دادند؟

اصلا به حقوق تضییع شده ای محل تبلیغ شان آگاهی داشتند و پامال گران آن حقوق را شناسایی کرده بودند ؟

اگر نکردند که متأسفانه اکثرا چنین بودند! چرا نکردند ؟ چه موانع و مشکلات بر سری راه تبلیغ آزادانه و درد مندانه شان وجود داشت که نتوانیست حسین وار با آن موانع مبارزه نمایند.

در نتیجه :

بنده به این اعتقادم که اکثر هیئت ها با وجود که الزاما با ید همه عزاری داری و روضه خوانی را داشته باشند که داشتند ؛ ولی مطالب تبلیغی ارائه شده در آنها با هم تفاوت چندانی نداشتند، تا جایی که میشود گفت: همه کپی هم بودند و توجه به نیازها، گرفتارها و مشکلات جامعه مهاجرین عموما و محل تبلیغ شان خصوصا نداشتند؛ با برخی از آن متحرمان که صحبت می شد، اظهار میداشت که منبرهای دهه محرم شان را از اوایل طلبگی آماده داشتند!! به این تردستی شان افتخار می کردند!.

همچنان هیئت امنایِ هیئت ها کمتر برسیی از مسائل و مشکلات محل شان نداشتند و هیج به فکر آن نبودند و متاسفانه نیستند که روحانی ای با چه سطح سواد و آگاهی علمی، اجتماعی، سیاسی-فرهنگی ای را دعوت نمایند. چه موضوعاتی را به آنها پیشنها دهند که برای مردم و محل شان مطرح نمایند، تا باشد اثر هرچند ناچیزی اصلاح طلبانه دینی و فرهنگی حسینی را پیگیری کرده باشند.

لذا می طلبت که اهداف و انقلاب حسین را از نو شناسایی با وضعیت مشکلات روز همخوان ساخت تا زا انقلاب فرهنگی-سیاسی امام حسین علیه السلام انقلاب در وضعیت دینی و فرهنگی جامعه تشیع خصوصا و جهان اسلام عموما بوجود آید؛ ورنه تکرار مکرات، جز ثواب اخروی، کدام اصلاحات در معشت معاصر مردم بوجود نخواهد آورد.